yəqin

1. zərf Şəksiz, şübhəsiz, səhih, inamla. Yəqin demək olar ki, ramazan ayı müsəlmanlardan ötrü yemək ayıdır, qonaqlıq ayıdır, toy-bayram ayıdır. C. M.. Bəllidir yerimiz yəqin divana. H. K. S.. Yəqin bilmək – tamamilə düzgün olduğuna inanmaq, heç bir şübhə etməmək. Məsələni yəqin bilmirəm. – Onu yəqin bil ki, mənim sözüm sözdür. Ü. H.. Yəqin etmək – bir şeyin doğruluğuna tamamilə inanmaq, yəqinlik hasil etmək. Mən bunların Hacı Mirzağa Billurinin əmri ilə gəldiklərini yəqin etdim. M. Ordubadi. Yəqin olmaq – doğru olduğu aşkara çıxmaq, sübuta çıxmaq. Məsələ yəqin oldu. Ü. H.. // Xəbər şəkilçisi ilə yəqindir – şübhəsizdir, şübhə yoxdur. Bu hüsnü lətafətdə yəqindir bəşər olmaz. S. Ə. Ş..

2. is. Həqiqət; əsil, həqiqi vəziyyət, hal və s. Yəqinini bilmirəm. Yəqin budur ki, . . . Yəqininə gəldikdə. . .

3. ara s. Ehtimal, ola bilsin, görünür (bu mənada çox vaxt «ki» bağlayıcısı ilə). Əhvalatı, yəqin, sən də eşitmisən. Yəqin, kino da olacaq. Yəqin, xəstədir. Yəqin, gələcək. Yəqin ki, cavanlığını xatırlayır. – Yəqin ki, Sultan bəyin qızıdır, amma əcəb gözəl qızdır, bərəkallah, Əsgərə! Ü. H.. Yəqin ki, məni də müzakirəyə çağıracaqlar. M. Hüs.. <Qadın> yəqin, bu sakit guşədə kənar bir göz olmadığına şübhə eləmirdi. . İ. Hüseynov.